Tehrano Yadam Raft歌词-Haft&Mehrzad Tizibig

Tehrano Yadam Raft歌词由Haft&Mehrzad Tizibig演唱，出自专辑《Tehrano Yadam Raft》，下面是《Tehrano Yadam Raft》完整版歌词！

Tehrano Yadam Raft歌词完整版

تورو دیدم تهرانو یادم رفت

مث تفتان پره برف

(تفتان:بلندترین کوه آتشفشانی بلوچستان)

مث مکران پره درد

(مکران:نام دیگر بلوچستان)

می غرّم مثل حسین هفت

تهرانو یادم رفت

همون زمان که تورو دیدم

تهران از یادم رفت

همون زمان که تو وطنم دیدم

کسی صدای ما نیست

مادرم منو ببخش

من دوباره شعر گفتم

از درد دلم و همین درد

من دوباره اینهارو رپ کردم

من

من آرزوی هستم که بین صخره ها افتاده ام

(بژن:ارمان،افسوس، آرزویی که درد به همراه دارد)

حرکت میکنم که آیا لیاقت این رو دارم یک صبح بتونم زندگی کنم در مکانی از زمین

حرف نمیشه زد دلم میگه ازدست رفته ام

از دست رفته ام

من یک اسلحه کهنه ام

که برای تو من آتش ام

من یک عبای پاره ام

که افتاده ام جایی در مسیری

انگار مبارز وطن شده ام

(سرمچار،کسی که از مرگ هراسی ندارد،دلیر)

و رفته ام تو کوه

من خونی ام که ریخته شده

من انتقامی ام که گرفته نشده

من تیری ام که شلیک شده

ولی هنوز نرسیده به مقصدش

به آزادی

آزادی

من هر روز آتش میگیرم

ولی آسمون نمیبینه

من بچه بودم که میگفتم روزی من خاص میشم

این ظلم ها آیا کی تموم میشن

،شاید هیچ وقت

اینها از جنگ و درگیری پول در می یارن

پس بزار شهرها در آتش بسوزه

همه با هم درگیر بشن

اینجا شهری وجود داره که آدم خودش خودش رو زندانی میکنه

تو باور خودش روزی این درخت میوه میده

تو پاشو پاشو

الان ایستادگی کن

دست خودت رو مشت کن

تو این مسیر دشمن زیاده

بگذار بمیری ولی پشت نکن

حرف خودت رو تغییر نده

اگر تغییر دادی از دست رفتی

مسیر رو برعکس رفتی

در زندگی مردی

تورو دیدم تهرانو یادم رفت

مث تفتان پره برف

(تفتان:بلندترین کوه آتشفشانی بلوچستان)

مث مکران پره درد

(مکران:نام دیگر بلوچستان)

می غرّم مثل حسین هفت

آ

وطنم دوس دارم تور

پر دردی میدونم تو تبعیض غرقی میدونم اینو

میدونم دیروز چقدر غصه داشتی

دوسه تا تیر از پلیس و انگلیس

متلاشی کرد قلب تو

نیستم تندرو نیستم پانبلوچ

نیستم قلدر ولی نے دلا پٌرٌشت

(نے دلا پرٌشت: دل من شکست)

وقتی سختی واسه رشد چاشنی ترکید واسه مشتی پول

زد توقلبو کشت تو روز روشن رویامو

وقتی نون توی سفره بوی خون میداد

خب رویاهام غروب کرد

تو ذهن همسرم بچه هام مادرم

اهل خونه دیدن کف ماشین پر خونِ

سفر آرزوم بود اون سفر

یه لقمه نون لای جون بود تو وطن

یه مرد لای لخته های خون بود اون طرف

یه مرد لای لخته های خون بود

تورو دیدم تهرانو یادم رفت

مث تفتان پره برف

(تفتان:بلندترین کوه آتشفشانی بلوچستان)

مث مکران پره درد

(مکران:نام دیگر بلوچستان)

می غرّم مثل حسین هفت