笨小笨DeadMic - Για μα θα’ναι歌词由Dead Mic演唱，出自专辑《Για μα θα ’ναι》，下面是《DeadMic - Για μα θα’ναι》完整版歌词！
DeadMic - Για μα θα’ναι歌词完整版
Ορκίσου πως με μισείς,
να σε μισήσω κι εγώ να τα βρούμε.
Nα μη γεράσουμε ποτέ
να μην πάρουμε ανάσα όταν οι δυο μας
στο μέλλον πάλι ανταμωθούμε.
Ο ένας τον άλλο
Δαγκώνουμε ο ένας τον άλλο.
Τα δόντια σου πιάνουν το λαιμό μου
κραυγές και λύσσα
μοιάζουν με κινούμενη άμμο.
Σωτήρα δε θέλω βυθίζομαι
η κλεψύδρα θα γίνει το σπίτι μου,
το μίσος με τρέφει,
στο τέλος ανάποδα γυρίζω
ξανά στο ταξίδι μου.
Σημαία πια η τοξικότητα
ανήκει σε όλους,
στην ανθρωπότητα δώρο,
χρειάζεται χώρο,
τα άλλα μικραίνουν θα μοιάζουν σπιρτόκουτα.
Μα είναι το καύσιμο στον κινητήρα μου,
παραμιλώ γυμνός στον βατήρα μου,
απάνω πατώ, κάτω δεν κοιτώ,
απλώς αναζητώ τον κρατήρα μου.
Θα σε πάρω μαζί μου στην πτώση,
κάθε σιωπή θα ματώσει
κι όταν πεισμώσει,
κάθε χαμόγελο κόβει καρδιές
κι είν’ η αγανάκτηση τόση…
Αυτοκαταστροφικός και
μόνος μένω κάτω σπόρος
που θα βγάλει κι άλλο πόνο
αν μ’ αφήσεις σε σκοτώνω
Πολεμάμε
παλιά φαντάσματα, έρχονται πάνε.
Είναι η μάχη μας μία πληγή,
μία πληγή που θυμάμαι.
Για μας θα 'ναι,
θα 'ναι το πλήρωμα χρόνου.
Μας κυνηγάνε κι όταν η κούραση έρθει,
υποχωρείς και γελάνε.
Πόσες και πόσες σελίδες δε γύρισες;
Ήθελες μνήμες αλήτισσες.
Τώρα τους βάζεις φωτιά ή εκείνες σε καίνε;
Σου μοιάζουν αφύσικες.
Τώρα τις κρύβεις μ' επιταγές θέλεις ίντριγκες;
Σηκώνεις ψηλά το χαλί και το γεμίζεις
σε πνίξαν ανάγκες εφήμερες.
Βάλε παντού τώρα φώτα!
Φωτίζεις τα λάθος προσόντα.
Η μνήμη θυμάται από σπόντα,
όλα τα παιδικά όνειρα απόντα.
Και τώρα πια που μεγάλωσες
πού 'ναι το τραύμα που μπάλωσες;
Πού είναι το θέλω που ασπάστηκες;
Πού 'ναι αυτά τα πελάγη κι οι θάλασσες;
Τώρα αρκείσαι στο ελάχιστο,
σ' ένα καφέ ζεστό αχνιστό,
μία βραδιά μέσα πάλι στο
καβούκι σου λες είναι άριστο;
Όχι, μη μου γελιέσαι μικρέ,
όλα είναι πίσω μας.
Όλα τα βάρη, οι τύψεις, τ' απωθημένα
παρκάρουν στον ίσκιο μας.
Μία ζωή ένα μόνιμο τρέξιμο για να προλάβουμε τι;
Να αναιρέσουμε λάθη μας, πάντα συμβαίνουν τη λάθος στιγμή.
Τώρα η κούραση πρόλαβε δύο ποδάρια που τρέχουν στη γη
που άμα δεν έτρεχαν τόσο μπορεί να μην ένιωθαν μόνο οργή.
Αν μ’ αφήσεις σε σκοτώνω
Θέλεις να κάνεις το ίδιο κι εσύ;
Κοίτα στον καθρέφτη και πες μου.
Πες μου τι βλέπεις εκεί.
Δε σ’ αρέσει δεν το θέλεις.
Όσο και να προσπαθήσει κανείς
να σου δείξει αυτό που είσαι,
πώς να ξέρεις να το δεχτείς;
Πολεμάμε
παλιά φαντάσματα, έρχονται πάνε.
Είναι η μάχη μας μία πληγή,
μία πληγή που θυμάμαι.
Για μας θα 'ναι,
θα 'ναι το πλήρωμα χρόνου.
Μας κυνηγάνε κι όταν η κούραση έρθει,
υποχωρείς και γελάνε.
